Njegovo visokopreosveštenstvo mitropolit dabrobosanski Hrizostom služio je danas parastos u Crkvi Svetog proroka Ilije u bratunačkom selu Bjelovac za 109 ubijenih Srba iz tog i susjednih sela Sikirić i Loznička Rijeka od kojih su njih 68 masakrirale muslimanske snage iz Srebrenice 14. decembra 1992. godine.

Ovom prilikom mitropolit je osveštao novoizgrađenu spomen-sobu posvećenu žrtvama iz ovog sela, u kojoj su spomen-ploče sa imenima svih 109 ubijenih Srba iz ova tri sela na obali Drine. Mitropolit je uputio poruku mira, pozvao srpski narod na sabornost i slogu i zapitao da li pravosuđe osjeća grižu savjest zbog neprocesuiranja počinilaca zločina nad srpskom nejači u ovom kraju. Prislužene su svijeće za pokoj duša nastradalih, odata počast i delegacije su položile cvijeće u spomen-sobi, čime je obilježeno 29 godina od njihovog stradanja.

Cvijeće su položili načelnici opština Bratunac i Srebrenica Srđan Rankić i Mladen Grujičić, delegacije ovih opština i boračkih organizacija kao i organizacija porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Republike Srpske. Takođe cvijeće je položila i delegacija Veterana Republike Srpske, Udruženja logoraša regije Birča i Organizacije porodica nestalih iz Bratunca.

Na današnji dan prije 29 godina, rano ujutro, jake muslimanske snage iz Srebrenice i okolnih sela, pod komandom Nasera Orića, upale su ova tri podrinjska sela ubijajući sve što su stigle, pljačkajući i paleći srpsku imovinu. Najmlađe žrtve bili su četrnaestogodišnji Slobodan Petrović i petnaestogodišnji Čedo Miladinović, a najstarija osamdesetosmogodišnja Zlata Jovanović. Starica Božana Ostojić je nestala i još nije pronađena. Za ove, kao i za brojne druge zločine nad Srbima u srednjem Podrinju, niko nije odgovarao. Porodice nastardalih poručuju da ne vjeruju predastavnicima međunarodne zajednice, koji decenijama ništa ne čine da se procesuiraju počinioci monstruoznih zločina počinjenih nad Srbima, što pravosuđe BiH koristi i ne prikrivajući pristrasnost od svog formiranja, opstruiše srpska stradanja i ne podiže optužbe za zločine nad Srbima. „Šta više rade i kakvi dokazi im nedostaju da podignu optužnicu za ubistva 68 civila iz našeg sela u jednom danu, a zna se ko je komandodavao, ko je predvodio napad na selo i ko su počinioci zločina“, pitaju članovi porodica ubijenih. Oni traže pokretanje odgovornosti tužilaca koji za dvije decenije nisu i neće da prikupe dokaze i podnesu optužbe protiv počinilaca zločina u Bjelovcu i susjednim srpskim selima. Porodice nastradalih pitaju da li ima ikakve odgovornosti za tužioce koji ne rade svoj posao, opstruišu i time učestvuju u prikrivanju zločinaca i njihovih namjera čime indirektno postaju saučesnuici zločina. Mještanin sela Sikirić Veselin Mitrović bio je ranjen na današnji dan 1992. godine u odbrani svoje kuće. „Moja braća Srećko i Radovan su tog dana poginuli, a još dvojica braće i ja smo ranjeni, ali smo preživjeli“, ispričao je on. Mitrović podsjeća da je napad muslimanskih snaga počeo ujutro u šest časova, da su se muslimanski diverzanti pored Drine uvukli u pozadinu i sačekivali i ubijali stanovništvo koje je odstupalo prema Drini i Srbiji što je bila jedina mogućnost za spasavanje, ali nažalost, mnogi su živote završili u talasima hladne rijeke“, priča Mitrović. On ističe da su muslimanske snage ubijale sve redom, pljačkale i palile u Sikirići, dok su u Bjelovcu zarobili nekoliko žena i djece i odveli u srebreničke logore. Cvijeta Petrović iz Bjelovca u ovom napadu na selo ostala je bez supruga Mlađena i više članova šire porodice. Kaže da ne može opisati strahote koje su se događale tog jutra u Bjelovcu kada je iz 76 domaćinstava ubijeno 68 mještana. Svaki treći stanovnik Bjelovca tog dana je ubijen ili ranjen. Slavka Matić je tog kobnog dana izgubila sve – kćerke Snježanu /27/ i Gordanu /24/ i supruga Radivoja, a kuća i imovina su spaljeni. Članovi porodica ubijenih civila ukazuju na nepravdu pravosuđa BiH koje osuđuje Srbe, kako ističu, i za neke izmišljene i nedokazane zločine, a za djecu i ostale civile iz Bjelovca niko nije odgovarao. Predsjednik Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Bratunca Radojka Filipović, kojoj su na današnji dan prije 29 godina poginuli suprug Dragan i svekar Dragoljub, rekla je da zločin u Bjelovcu ima sve elemente genocida jer su muslimani iz 28. divizije takozvane Armije RBiH ubijali sve redom, djecu, žene i starce, a srpsku imovinu su uništavali da bi potpuno zatrli tragove srpskog postojanja na ovom prostoru. Ona ističe da su njenu svekrvu i jetrvu sa dvoje djece te devetogodišnjeg Branu Vučetića taj dan zarobili i odveli u srebreničke logore gdje su mučeni i iznurivani glađu 56 dana. „Ubijene su tri generacije, djedovi i bake, roditelji i djeca. Neshvatljivo je, apsurdno i žalosno da ni nakon 29 godina u Tužilaštvu BiH ne postoji predmet vezan za zločin u Bjelovcu. Koliko to godina treba za podizanje optužnice?“, pita Filipovićeva. Ona kaže da to govori da pravosuđe BiH svjesno čeka da svjedoci i počinioci zločina pomru i da po ustaljenoj praksi, kada su u pitanju suđenja počiniocima zločina nad Srbima, Sud BiH kaže da je istraga ili suđenje obustavljeno zbog nedostatka dokaza ili zbog smrti osumnjičenog te da na taj način pravosuđe čini zločin prema srpskim žrtvama. Filipovićeva kaže da će porodice i srpski narod, uprkos opstrukciji pravosuđa, obilježavati godišnjice srpskog stradanja, čuvati sjećanje i prenositi generacijama istinu o ovim stradanjima da im se ne bi ponovila kao što su se ponavljala Srbima na ovim prostorima u prethodnim ratovima. „Tužioci se sporadično pojave. Navodno uzimaju izjave i vrše nekakvu provjeru i nestanu, ali sudskog predmeta i epiloga nema“, ističe Filipovićeva.

Od 76 domaćinstava u Bjelovcu i okolnim selima skoro da nema kuće iz koje neko nije poginuo. Sve kuće su spaljene i većina ih je nakon rata samo djelimično obnovljena. Srpski vojnici su bili u okruženju, ali su pružali otpor i nisu se predavali jer su znali da bi bili ubijeni i unakaženi. Okupljali su se u kuće ili grupice i odbijali napade do večeri i stizanja pomoći. U logor su na današnji dan 1992. godine iz Bjelovca odvedene žene, civili Dostana i Mira Filipović, te sedmomjesečni Nemanja i trogodišnja Olivera Filipović, kao i devetogodišnji Brano Vučetić kome su toga dana ubijeni otac Radovan i brat Milenko, dok je majku izgubio tri mjeseca ranije. Oni su odvedeni u Srebrenicu, gdje su zlostavljani i gladovali 56 dana dok se saznalo da su zarobljeni i organizovana razmjena. Za ova, kao i ostala masovna ubistva srpskih civila u srednjem Podrinju i odvođenje i mučenje djece u logorima niko nije odgovarao, a počinioci su poznati bili i haškim i istražiteljima Suda BiH